Zalety to m.in. samoekranowanie, ale zastosowanie magnesu neodymowego w obwodzie cewki odbierającej prądy średnich częstotliwości naraża go na wysokie temperatury, których neodym nie lubi dlatego na układ magnetyczny założono ożebrowaną puszkę, pełniącą rolę radiatora.
Membrana głośnika średniotonowego nadal wykonywana jest z tworzywa sztucznego, ale wyraźnie jest to inny gatunek polimeru niż wcześniej. Natomiast w zakresie niskich tonów KEF, podobnie jak wielu innych producentów (w tym również B&W...), powraca do membran zbudowanych na bazie włókien celulozowych, z pewnymi domieszkami.
Głośnik superwysokotonowy to również kopułka tytanowa, ale 19-mm. Producent deklaruje, że zapewnia ona liniową charakterystykę aż do 55kHz. Nie mam nic przeciwko, ale równie ważne jest, jeśli nie ważniejsze, jaką zmianę wprowadza jeszcze w pasmie akustycznym.
Przejmuje przetwarzanie od 13kHz (częstotliwość podziału według naszych pomiarów, producent podaje 15kHz), wchodząc do gry tam, gdzie głośnik wysokotonowy systemu Uni-Q wykazywał zwykle problemy zarówno z liniowością charakterystyki na osi głównej, jak i z szerokim rozpraszaniem. Abstrahując od jego właściwości "superwysokotonowych" (przetwarzania powyżej 20kHz), dodatkowy tweeter pełni rolę dwuznaczną.