(A)pollonia w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego stanowi eklektyczną opowieść o ofierze i ofiarowaniu. Porusza problematykę odpowiedzialności za czyny i sensu ofiarnictwa. Materię literacką przedstawienia stanowią zarówno teksty antyczne – dramaty Ajschylosa i Eurypidesa, jak i dzieła najnowsze: twórczość Johna Maxwella Coetzeego i Hanny Krall czy kontrowersyjna powieść Łaskawe Jonathana Littella. Teksty te traktowane są przez reżysera spektaklu w sposób wybiórczy i patchworkowy.
(A)pollonia opowiada historię trzech kobiet: Ifigenii – poświęconej przez ojca Agamemnona za ojczyznę, Alkestis – oddającej życie za męża Admeta oraz Apolonii Machczyńskiej, która zginęła podczas wojny, osieracając przy tym swoje dzieci, ponieważ zdecydowała się ukrywać Żydów. Heroizm okazuje się w przypadku bohaterek dwuznaczny, ich wybory moralne podlegają zakwestionowaniu. Reżyser zadaje niewygodne pytania: o głęboki sens ofiary, o prawo do decydowania o życiu – cudzym, ale i własnym, skoro czasem decyzje dotyczące naszego życia wpływają też znacząco na losy innych. Warlikowski podważa również mechanizm uświęcania ofiar oraz jednoznaczny osąd moralny zbrodniarzy wojennych – Agamemnon po powrocie z Troi wypowie monolog z Łaskawych: „Nigdy nie będziecie mogli powiedzieć: nie zabiję (…); jedyne, co możecie powiedzieć, to: mam nadzieję nie zabijać”. Wątki dramatyczne zostały w spektaklu poprzeplatane z kontrastującymi stylistycznie songami w wykonaniu Renate Jett. Jak pisała Ewelina Godlewska-Byliniak w dwutygodnik.com:
Warlikowski zderza w (A)pollonii różne teksty, tradycje, gatunki i media: tragedię antyczną z reportażem, baśń z programem telewizyjnym, mit z wirtualną rzeczywistością internetu, powieść z rokowym koncertem, opowiadanie z filmem, wykład z cyrkowym show; historię starożytnego rodu i ciążącego nad nim fatum, które napędza koło zbrodni i zemsty, zderza z wciąż nieprzepracowaną traumą Zagłady.
Na uwagę zasługuje scenografia spektaklu autorstwa Małgorzaty Szczęśniak. W hali fabrycznej wytwórni wódek Koneser aktorzy poruszają się na tle białej ściany, na której widać zbliżenia ich twarzy rejestrowane nieustannie śledzącą ich kamerą oraz w dwóch pomieszczeniach z pleksi – stylizowanych na salon (ruchomy) i łazienkę (a może raczej rzeźnię). Dominującymi materiałami scenografii są się metal, beton, pleksi i folia, konotujące przestrzeń rzeźni czy laboratorium. Aktorom, przyjmującym często monologowo-marionetkowy styl gry, towarzyszą naturalnych rozmiarów manekiny-dzieci.
W spektaklu pojawiają się we fragmentach następujące utwory literackie: Oresteja Ajschylosa, Matka Hansa Christiana Andersena, Mamo, gdzie jesteś? Andrzeja Czajkowskiego, Elisabeth Costello Johna Maxwella Coetzeego, Ifigenia w Aulidzie, Herakles oszalały i Alkestis Eurypidesa, Pola Hanny Krall, Łaskawe Jonathana Littella, Pobojowisko Marcina Świetlickiego i Poczta Rabindranatha Tagore’a.
Spektakl w wersji z angielskimi napisami jest dostępny tutaj.
Krzysztof Warlikowski (ur. 1962) jest reżyserem teatralnym i operowym oraz aktorem. Od 1999 roku związany z TR Warszawa, od sezonu 2008/2009 jest dyrektorem artystycznym Nowego Teatru w Warszawie. Studiował historię, filologię romańską i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W 1983 roku wyjechał z Polski, mieszkał głównie w Paryżu, gdzie na Sorbonie studiował filozofię, literaturę francuską, języki. W 1989 roku wrócił do kraju i zaczął studia na Wydziale Reżyserii Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Laureat wielu nagród. Otrzymał m.in. Złotego Yoricka za inscenizację Zimowej Opowieści (1997) oraz za Burzę (2003), Paszport Polityki (2002), Dyplom Ministerstwa Spraw Zagranicznych za wybitne zasługi dla promocji Polski w świecie w 2003 roku (2004), Moskiewską Nagrodę Meyerholda za najwybitniejsze osiągnięcia w reżyserii światowej (2006), Nagrodę im. Konrada Swinarskiego za Anioły w Ameryce (2007), Nagrodę Village Voice za reżyserię spektaklu Krum Hanocha Levina.
結果 (
日本語) 1:
[コピー]コピーしました!
(A) イオス クシシュトフ ・ Warlikowski 監督、犠牲と提供の折衷的な物語です。行為のための責任の問題と ofiarnictwa 感を移動します。文学的な問題は、プレゼンテーションのテキストが最新の作品と同様、アイスキュロスとエウリピデスによってアンティーク ドラマ: ジョン ・ マックスウェル Coetzeego とハンナクラルは物議を醸す小説 Jonathan Littella によって親切もの。これらのテキストは、個別に選択して再生のパッチワークの監督と見なされます。(イオス A) は 3 人の女性の物語: 彼の国、アルケースティスを高揚の生活彼女の夫と Machczyńskiej のための彼女の父アガメムノーンによって Ifigenii 専用、アポロニア Admeta 戦争中、死んだ、osieracając 自分の子供、彼女はユダヤ人を非表示にすることを決めたので。英雄になること、あいまいなヒロインの場合、彼らの道徳的な選択対象となります。不快な質問を監督: 人生について決定する権利のための犠牲の深い意味について-他の誰かのあなた自身が、私たちの生活の時間以来他の運命の決定にも影響します。Warlikowski はまた sanctifying のメカニズムを損なうし、トロイからの彼のリターンの戦争犯罪者アガメムノンの明確な道徳的な判断は良いから独白を非難:"と言うことはできない: (...) を殺してはいけません。あなたが言うことができる唯一のものです: 私は殺すためには願って」。文体レナーテ ジェットによって実行される songami を対照的に劇的なパフォーマンス スレッドが織り込まれています。彼女は Byliniak Godlewska Ewelina は dwutygodnik.com で書いた。Warlikowski (A) pollonii で衝突別のテキストは、伝統、ジャンルやメディア: 古代のルポルタージュ、おとぎ話、テレビで、インターネットの仮想現実の神話の悲劇 rokowym コンサート、映画のストーリーとは講義をサーカス ショー;古代系統と威嚇するような彼の犯罪や復讐、サークルを推進する運命の物語は、息の詰まるようまだトラウマと衝突します。Na uwagę zasługuje scenografia spektaklu autorstwa Małgorzaty Szczęśniak. W hali fabrycznej wytwórni wódek Koneser aktorzy poruszają się na tle białej ściany, na której widać zbliżenia ich twarzy rejestrowane nieustannie śledzącą ich kamerą oraz w dwóch pomieszczeniach z pleksi – stylizowanych na salon (ruchomy) i łazienkę (a może raczej rzeźnię). Dominującymi materiałami scenografii są się metal, beton, pleksi i folia, konotujące przestrzeń rzeźni czy laboratorium. Aktorom, przyjmującym często monologowo-marionetkowy styl gry, towarzyszą naturalnych rozmiarów manekiny-dzieci.W spektaklu pojawiają się we fragmentach następujące utwory literackie: Oresteja Ajschylosa, Matka Hansa Christiana Andersena, Mamo, gdzie jesteś? Andrzeja Czajkowskiego, Elisabeth Costello Johna Maxwella Coetzeego, Ifigenia w Aulidzie, Herakles oszalały i Alkestis Eurypidesa, Pola Hanny Krall, Łaskawe Jonathana Littella, Pobojowisko Marcina Świetlickiego i Poczta Rabindranatha Tagore’a.Spektakl w wersji z angielskimi napisami jest dostępny tutaj.Krzysztof Warlikowski (ur. 1962) jest reżyserem teatralnym i operowym oraz aktorem. Od 1999 roku związany z TR Warszawa, od sezonu 2008/2009 jest dyrektorem artystycznym Nowego Teatru w Warszawie. Studiował historię, filologię romańską i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W 1983 roku wyjechał z Polski, mieszkał głównie w Paryżu, gdzie na Sorbonie studiował filozofię, literaturę francuską, języki. W 1989 roku wrócił do kraju i zaczął studia na Wydziale Reżyserii Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Laureat wielu nagród. Otrzymał m.in. Złotego Yoricka za inscenizację Zimowej Opowieści (1997) oraz za Burzę (2003), Paszport Polityki (2002), Dyplom Ministerstwa Spraw Zagranicznych za wybitne zasługi dla promocji Polski w świecie w 2003 roku (2004), Moskiewską Nagrodę Meyerholda za najwybitniejsze osiągnięcia w reżyserii światowej (2006), Nagrodę im. Konrada Swinarskiego za Anioły w Ameryce (2007), Nagrodę Village Voice za reżyserię spektaklu Krum Hanocha Levina.
翻訳されて、しばらくお待ちください..
