assetMatka, żona, kochanka czyli se

asset
Matka, żona, kochanka czyli seksmisja po japońsku

Aleksandra Kaniewska

Być kobietą…

Dzień Kobiet, czy Dzień Matki to okazje (gdyż nie śmiem nazywać ich świętami), które przywołują stare, genderowskie dyskusje na temat roli kobiety we współczesnym świecie. Niezależnie od tego, w jak bardzo patriarchalnej kulturze i zmaskulinizowanym otoczeniu się znajdujemy, teorii jest wiele. Jedne głoszą, że po latach uciśnienia nadchodzi Era Kobiet, inne z kolei wskazują, że nawet feministki zgadzają się obecnie na bycie matkami, czy żonami, byle tylko w kwestiach płacowo-zawodowych były traktowane na równi z mężczyznami. Gdzie leży granica między byciem kobietą szczęśliwą i spełnioną, a kobietą społecznie upośledzoną? Czy problem tkwi w społeczeństwie, czy może w samych kobietach?

Konfucjańska mentalność

Japonia, w której miałam okazję trochę pomieszkać, była dla mnie jednym z terenów badań i obserwacji. System społeczny współczesnej Krainy Wschodzącego Słońca zmienia się i ewoluuje, zachodzą w nim przeobrażenia, które jeszcze pięćdziesiąt, a nawet dwadzieścia lat temu były nie do pomyślenia. Wielu antropologów i socjologów zastanawia się, czy jest możliwe, by w kraju o konfucjańskim rodowodzie religijnym można było raz na zawsze znieść różnice między mężczyznami i kobietami. W filozofii Konfucjusza bowiem pierwiastek męski i żeński powinny być od siebie wyraźnie oddzielone. Nie jest powiedziane, że nie mogą one funkcjonować wspólnie, ale na pewnych, określonych zasadach. Te zasady wyznaczają role płciowe, które z kolei prowadzą do harmonii i jedności społecznej. To, co dla nas – naznaczonych europocentryzmem, jest trudne do przyjęcia to fakt, że w japońskim świecie grupa jest ważniejsza od jednostki. Indywidualizm to cecha niepopularna i zwalczana. Stąd tak dokładnie oznaczony jest repertuar zachowań i wzorców – kobiecych i męskich. Schematy, w które od maleńkości Japończycy są wtłaczani, pozwalają im po prostu efektywnie funkcjonować w społeczeństwie.

Joanna Bator w książce „Japoński wachlarz” – najnowszej pozycji antropologicznej o Japonii, jaka ukazała się na rynku, dużą część swoich badań poświęca właśnie zasadom współżycia społecznego. Książka w formie nawiązuje do klasyki rodzaju m.in. publikacji Janiny Rubach-Kuczewskiej „Życie po japońsku”, wydanej w 1983 roku. Porównanie obu pozycji daje ciekawy obraz Japonii, jako kraju zmieniającego się, westernizującego, jednak w pewnych fundamentalnych wartościach wciąż jeszcze bardzo nam dalekiego.

Z opowieści Janiny Kuczewskiej wyłania się obraz społeczeństwa, w którym kobieta rodzi się, by zostać gospodynią domową i matką, ale dzieje się tak nie na zasadzie istnienia przymusu społecznego, tylko braku innych możliwości i punktów odniesienia. Wynikałoby z tego, że silna, zdeterminowana kobieta może ułożyć sobie życie w inny sposób, na przykład zostając samotną matką lub nie wychodząc w ogóle za mąż lub poświęcając się karierze naukowej, tylko takich kobiet jest statystycznie mniej. Są jednak w książce „Życie po japońsku” przykłady ich istnienia.

Życie po japońsku

Z reguły jednak kobieta w sposób płynny przechodzi z roli córki, studentki, czasem OF (tzw. Office Ladies – to młode kobiety, wykonujące niskopłatną, urzędniczą pracę) do roli żony i matki. I wcale nie jest powiedziane, że w tym momencie zaczyna się egzystencja „drugiej jakości”. Analizując strukturę społeczną Japonii (czy Azji w ogóle) nie powinno się robić porównań, czy tworzyć modeli. Rodzina, w której mąż dużo pracuje i często nie ma go w domu, kobieta zajmuje się dziećmi, spotyka z przyjaciółkami, a w wolne niedziele cała familia jedzie razem np. do tradycyjnego ryokanu (hotelik w stylu japońskim, najczęściej położony w jakiejś uzdrowiskowej okolicy, albo w pobliżu „gorących źródeł” – onsen) jest dosyć typowym przypadkiem, ale jak wszystkie tego rodzaju – przypadkiem uogólnionym.

W książce „Japoński wachlarz” Joanna Bator w ciepłym i pełnym sympatii opisie przedstawia parę swoich przyjaciół – japońskiego profesora i jego żonę, która na czas pobytu dziennikarki w Tokio, była jej asystentką na uniwersytecie i przewodniczką po świecie Nipponjin (Japończyków). Związek tych dwojga nie różni się niczym od związku tysięcy trzydziestolatków, w Europie, czy USA. Mąż pracuje, żona też realizuje się zawodowo. Czasem zapraszają gości, wtedy ona gotuje, zajmuje się dekoracją stołu i w ogóle estetyczną oprawą spotkania, mężczyzna wita gości i nalewa sake. W gruncie rzeczy, gdyby zapomnieć o stereotypie azjatyckiego, patriarchalnego rodu, nie można znaleźć w tej sytuacji nic nadzwyczajnego. W tysiącu znanych mi polskich, amerykańskich, czy niemieckich rodzin, sytuacja wygląda przecież podobnie. Niejeden wujek Janek, czy dziadek Franciszek nie ugotował w swoim życiu niczego, oprócz wody na herbatę.

Japońska Matka Polka

Nie chcę jednak twierdzić, że sytuacja jest dobra. Wciąż wiele japońskich kobiet otwarcie mówi o tym, że czują się dyskryminowane, zwłaszcza w kwestiach zawodowych. Fakt, ze zaczynają mówić otwarcie oraz że duże media, takie jak Yomiuri, czy Asahi Shimbun, nie udają już, że kobiece postulaty to nie jest temat na pierwsze strony gazet, znaczą, że może społeczeństwo kruszeje. A droga, jaką ma do przebycia nie jest łatwa.

Do 1945 roku w Japonii obowiązywał patrylinearny system zwany ie. Wprowadzono go w okresie Meiji (1868-1912), gdy sposób życia rodzin samurajskich był uważany za normę i wzór. Kobieta, która poślubiała mężczyznę „wchodziła” do jego rodziny, stając się jej częścią. Oprócz zajmowania się mężem i dziećmi rolą żony byłą też opieka nad teściami, często bardzo konserwatywnymi i szorstkimi. Żona była zależna od męża zarówno ekonomicznie, jak i społecznie. Gdyby chciał się z nią rozwieść, mógł to zrobić z błahego powodu. Jedynie urodzenie syna gwarantowało kobiecie bezpieczeństwo i zadowolenie rodziny męża. Od tamtych czasów zresztą relacja syn – matka otaczana jest w Japonii szczególną czcią i rozumiana jako synonim prawdziwej i czułej miłości.
Społeczna jednolitość i kolektywna egzystencja bierze się podobno z tego pierwotnego, bliskiego związku dziecka z matka. Wkraczający w dorosłość Japończycy, oderwani fizycznie i społecznie od matek, znajdują namiastkę tej relacji w ciele społeczeństwa.

Formalnie model patrylinearnej rodziny przestał istnieć po 1946 roku, kiedy to Siły Sprzymierzone USA nadały Japonii Konstytucję. Powojenna okupacja trwała na wyspach do 1952 roku. To okres obecności Amerykanów postrzegany jest jako ten, który dał początek procesom równouprawnienia. Demokratyczna konstytucja (obowiązująca zresztą po dziś dzień) gwarantowała pracownikom prawo do tworzenia związków zawodowych oraz prawo do strajku. Główne zaibatsu, czyli wielkie firmy holdingowe, działające na zasadzie powiązań rodzinnych, zostały rozwiązane. Kobiety uzyskały między innymi prawo do głosowania. Zagwarantowano wolność zgromadzeń, słowa i wyznania.
Faktycznie jednak po dziś dzień ideał kobiety to cicha, skromna żona oraz kochająca mądra, walcząca o dobro swoich pociech matka.

Kolektywnie czy indywidualnie?

Wielu socjologów, japońskich i zagranicznych, sugeruje, że w konfucjańskiej wierze w siłę i efektywność działania zbioru ( w odróżnieniu od jednostki), są pewne niedoskonałości. Kolektywizm „banzai”, jako zwyczaj grupowego poparcia władzy ukonstytuował się w czasach cesarstwa Meiji, kiedy to władza była mocno zcentralizowana.
„Banzai” jest okrzykiem, który wznosi najpierw lider, a potem reszta obecnych – to rodzaj manipulowanego wrażania radości i szacunku. Obecnie można by go zastosować jako metaforę stosunków w japońskim społeczeństwie.
Nie wszyscy ze skandujących: „Banzai, banzai!” polityków, obecnych podczas ogłaszania wygranej premiera Koizumiego, było jego zwolennikami. Wielu z nich to jego zaciekli wrogowie, jednakże stary zwyczaj nakazał im solidarnie się uradować. Ten sam zwyczaj nie pozwala młodym sararimen (urzędnikom korporacyjnym) odrzucić zaproszenia na wspólnego korporacyjnego drinka po godzinach pracy, jeśli propozycję tę wystosuje szef.

Jednak kolektywizm i konformizm japońskiego społeczeństwa zdają się załamywać pod naporem nowych, niezbyt chlubnych zjawisk społecznych. Ostatnimi czasy odnotowano wzrost liczby samotnych ludzi, którzy wciąż mieszkają z rodzicami ( około 80% samotnych kobiet i 60% samotnych mężczyzn żyje w domu rodzinnym, nie dokładając się do utrzymania), a liczba samobójstw wśród młodzieży od lat utrzymuje się na stałym poziomie. Nowszy przypadek to hikikomori, nazywane „psychozą odizolowania”, który jest po prostu zamknięciem się na ludzi przez zaprzestanie opuszczania domu, a czasem nawet własnego pokoju.

Wszystko razem brzmi przerażająco, jednak dużą nadinterpretacją byłaby opinia, ze japońskie społeczeństwo stało się patologiczne. Szybkie zmiany otaczającego świata powodują, że zastany porządek zaczyna się kruszyć.

To samo dotyczy kobiet i ich roli w tych przemianach. Jeśli dobrze wykorzystają swój czas, być może Japonia zbliży się do świata, nie tak jak do tej pory - w sensie ekonomicznym, ale przede wszystkim kulturowym. Teraz jest czas na japońską seksmisję – rewolucję lolitek.

結果 (日本語) 1:

資産母、妻、恋人または日本語で sexmissionアレクサンドル ・ ピアソール女性であります。女性の日や母の日、機会 (呼んで勇気ないのでクリスマス)、現代世界における女性の役割に関する古い、genderowskie 議論を喚起します。どのように家父長的文化に関係なく、我々 は zmaskulinizowanym によって囲まれている、理論がたくさん。いくつかは、問題は、今後の時代の女性たちの年後、他の人を示す最大給与専門問題は、男性と対等に扱われたので、母親や妻に今もフェミニストが同意することを説きます。ここで幸運な女性であることの間の線は、十分に達成と社会的障害女性ですか?場合は社会、あるいは同じ女性に問題があるか。Konfucjańska の考え方日本、ほんの少し滞在する機会を持っていた私のためだった観察、研究の分野の一つ。昇る太陽の土地の現代の社会システムの変化と進化、それ 50、20 年前のある変換された想像を絶する。多くの人類学者と社会学者のだろうか、konfucjańskim の宗教的な降下を用いる国ですることができるそれの可能な廃止一度、すべての男性と女性の違いです。孔子の哲学における男性と女性の要素は互いから明確に分離する必要がありますので。彼らがいくつかの特定の規則が、一緒に仕事できるとは言えない。これらのルールは、調和と統一につながるセックスの役割を決定します。何のため私たちは europocentryzmem でマークされて、それは難しいを受け入れるように日本ワールド グループは個人より重要であるという事実であります。個人主義は、不人気と戦ったの機能です。行動パターンの女性と男性のそれ故に徹底的にマークされレパートリー。スキーム、日本人に maleńkości wtłaczani、社会で効果的に機能に単に許可します。本「日本の範囲」のジョアンナ ・ スミス-市場、大きい部分に登場する日本最新の人類学的位置彼研究の彼社会的行為のルールだけを充てています。本は古典の型への参照の形式です。パブリケーションのジャニナ Rubach Kuczewskiej「日本の生活」は、1983 年に出版。しかし westernizującego、変更、国として日本の面白い写真を与える両方のポジションを比較する特定の基礎値がまだ非常に遠い。ジャニナ Kuczewskiej の話で現れる女性が生まれる主婦と母、社会の映像がこれは社会的強制の存在が、他の可能性の欠如と参照のポイントに基づいてではないです。これは強い、女性は例えば別の方法であなたの人生を置くことができる決定シングルマザーになったり、まったく行っていない夫または科学のキャリアにそのような女性だけが統計的に少ないお勧めしたいです。あります、しかし、彼らの存在の本「日本の生活」の例では。日本での生活ただし、原則としては浮動の女性渡す娘、(いわゆるの時、学生の役割から。その結果、実装する管理者行政事務所女性-それは若い女性の仕事) の妻と母の役割に。存在「2 番目の品質」が開始されたこの時点とは言えない。分析の日本 (またはアジア全般) の社会構造がない比較を行う、モデルを作成します。家族、夫は多くの作業は、多くの場合家ではない女性は子供たちの世話を全体のファミリアは、例えば一緒に行く友人と無料日曜満たしています。伝統的な ryokanu に (日本スタイルのホテル、最も中心に位置するいくつかの領域のまたは「温泉」近くの温泉街-温泉) は、すべてこのような一般化例のような典型的ケースが。本「の日本の範囲」に同情、説明の完全なウォームとジョアンナ ・ スミス彼の友人日本語教授と東京で彼らの滞在のジャーナリストの間大学で Nipponjin の世界へガイド彼女のアシスタントをした彼の妻のカップル (日本語) を示しています。これらの 2 つの関係はヨーロッパやアメリカ合衆国での接続 trzydziestolatków の数千から異なっています。夫の作品は、妻も専門的に実装します。時々、彼らは、あなたを招待し、彼女の料理は、テーブルの装飾、審美的な会議を住宅、男注ぐ酒。実際には、アジアの家族について忘れた場合家父長的、stereotypie に見つかりませんでしたこのような状況、普通の何も。私はポーランド語知られている千、アメリカ、またはドイツ語家族、状況だ、結局のところ多くの叔父ジャックまたは祖父 Francis ugotował お茶のための水の何かがあなたの人生ではないです。日本の母のポルカしかし、状況が良いと主張するしたくはないです。それでも、多くの日本人女性は公然と、差別専門事項で特に感じることを言います。公然と話を始めると、読売や朝日新聞などビッグ メディア私ふりをしないでくださいこれは話題ではないという事実を要求する女性の見出し、人々 は、kruszeje することができますを意味します。行かなければならない道は容易ではないです。Do 1945 roku w Japonii obowiązywał patrylinearny system zwany ie. Wprowadzono go w okresie Meiji (1868-1912), gdy sposób życia rodzin samurajskich był uważany za normę i wzór. Kobieta, która poślubiała mężczyznę „wchodziła” do jego rodziny, stając się jej częścią. Oprócz zajmowania się mężem i dziećmi rolą żony byłą też opieka nad teściami, często bardzo konserwatywnymi i szorstkimi. Żona była zależna od męża zarówno ekonomicznie, jak i społecznie. Gdyby chciał się z nią rozwieść, mógł to zrobić z błahego powodu. Jedynie urodzenie syna gwarantowało kobiecie bezpieczeństwo i zadowolenie rodziny męża. Od tamtych czasów zresztą relacja syn – matka otaczana jest w Japonii szczególną czcią i rozumiana jako synonim prawdziwej i czułej miłości.Społeczna jednolitość i kolektywna egzystencja bierze się podobno z tego pierwotnego, bliskiego związku dziecka z matka. Wkraczający w dorosłość Japończycy, oderwani fizycznie i społecznie od matek, znajdują namiastkę tej relacji w ciele społeczeństwa.Formalnie model patrylinearnej rodziny przestał istnieć po 1946 roku, kiedy to Siły Sprzymierzone USA nadały Japonii Konstytucję. Powojenna okupacja trwała na wyspach do 1952 roku. To okres obecności Amerykanów postrzegany jest jako ten, który dał początek procesom równouprawnienia. Demokratyczna konstytucja (obowiązująca zresztą po dziś dzień) gwarantowała pracownikom prawo do tworzenia związków zawodowych oraz prawo do strajku. Główne zaibatsu, czyli wielkie firmy holdingowe, działające na zasadzie powiązań rodzinnych, zostały rozwiązane. Kobiety uzyskały między innymi prawo do głosowania. Zagwarantowano wolność zgromadzeń, słowa i wyznania.Faktycznie jednak po dziś dzień ideał kobiety to cicha, skromna żona oraz kochająca mądra, walcząca o dobro swoich pociech matka.Kolektywnie czy indywidualnie?Wielu socjologów, japońskich i zagranicznych, sugeruje, że w konfucjańskiej wierze w siłę i efektywność działania zbioru ( w odróżnieniu od jednostki), są pewne niedoskonałości. Kolektywizm „banzai”, jako zwyczaj grupowego poparcia władzy ukonstytuował się w czasach cesarstwa Meiji, kiedy to władza była mocno zcentralizowana.„Banzai” jest okrzykiem, który wznosi najpierw lider, a potem reszta obecnych – to rodzaj manipulowanego wrażania radości i szacunku. Obecnie można by go zastosować jako metaforę stosunków w japońskim społeczeństwie.Nie wszyscy ze skandujących: „Banzai, banzai!” polityków, obecnych podczas ogłaszania wygranej premiera Koizumiego, było jego zwolennikami. Wielu z nich to jego zaciekli wrogowie, jednakże stary zwyczaj nakazał im solidarnie się uradować. Ten sam zwyczaj nie pozwala młodym sararimen (urzędnikom korporacyjnym) odrzucić zaproszenia na wspólnego korporacyjnego drinka po godzinach pracy, jeśli propozycję tę wystosuje szef.Jednak kolektywizm i konformizm japońskiego społeczeństwa zdają się załamywać pod naporem nowych, niezbyt chlubnych zjawisk społecznych. Ostatnimi czasy odnotowano wzrost liczby samotnych ludzi, którzy wciąż mieszkają z rodzicami ( około 80% samotnych kobiet i 60% samotnych mężczyzn żyje w domu rodzinnym, nie dokładając się do utrzymania), a liczba samobójstw wśród młodzieży od lat utrzymuje się na stałym poziomie. Nowszy przypadek to hikikomori, nazywane „psychozą odizolowania”, który jest po prostu zamknięciem się na ludzi przez zaprzestanie opuszczania domu, a czasem nawet własnego pokoju.Wszystko razem brzmi przerażająco, jednak dużą nadinterpretacją byłaby opinia, ze japońskie społeczeństwo stało się patologiczne. Szybkie zmiany otaczającego świata powodują, że zastany porządek zaczyna się kruszyć.To samo dotyczy kobiet i ich roli w tych przemianach. Jeśli dobrze wykorzystają swój czas, być może Japonia zbliży się do świata, nie tak jak do tej pory - w sensie ekonomicznym, ale przede wszystkim kulturowym. Teraz jest czas na japońską seksmisję – rewolucję lolitek.

結果 (日本語) 2:

資産
母、妻、日本語で恋人やSeksmisja アレクサンダーKaniewskaが女性であることは... 女性の日や母の日のお得な情報は、現代世界における女性の役割の古い、genderowskieの議論を呼び起こす（私は彼らのクリスマスを呼び出すあえてしないため）。これとは別に、我々は自分自身をzmaskulinizowanym見つける非常に家父長文化や環境の中で、理論は多いです。いくつかは、トラブルの年後に女性の時代来るという主張、唯一賃金労働組合の問題で男性と対等な立場で処理した場合であってもフェミニストは、母親や妻であることに今同意することを示している他の人。どこに幸せで満たさ女性であることとの間の境界、および女性が社会的に損なわれていますか？問題は、社会、または多分同じ女性である場合は？儒教の考え方私は機会少しpomieszkaćを持っていた日本、それは私のための研究や観測の分野の一つでした。ライジングサンの近代的な土地の社会システムを変えると進化し、50あるいは20年前では考えられなかったしている変換で行われています。多くの人類学者や社会学者は、儒教の宗教的な血統を持つ国に一度、すべての男性と女性の間の違いを廃止可能性があるかどうかを疑問に思います。孔子の哲学では男性と女性は、明らかに互いに分離する必要があるため。それは彼らが一緒に機能するが、ある特定の原則にすることはできませんと言われています。これらのルールは、順番に社会の調和と団結につながる男女の役割を定義します。何私たちのために-ヨーロッパ中心主義によってマーク、それは受け入れることは困難であることは日本のワールドグループ内の個々よりも重要であるという事実です。個人主義は不人気と対向形質です。女性と男性-したがって、正確にそれが行動やパターンのレパートリーをマークされています。。子供の頃から日本が押されている、彼らは単に社会で効果的に機能することを可能にするスキーム書籍「日本のファン」のジョアンナ·ウランバートル-市場に登場、日本の最新の人類学的な位置は、彼の研究の大部分は社会的共存のルールにのめり込んでいました。形の本は、他の中の古典的な種類を指します ヤニナ公開Rubach-Kuczewski 1983年に公開された「日本での生活、 "。二つの位置の比較はwesternizującego、変更国としての日本の面白い画像が得られますが、特定の基本的な価値観で我々はまだ非常に長い。ヤニナKuczewskiの物語では女性は主婦や母親になるために生まれている社会の画像を出現するが、行きますそうではない、社会的制約の存在、他の可能性と基準の点しか存在しないことに基づいて。これは、強力な、決定女性は、女性のみが統計的に少ないシングルマザーになってきたり、まったく結婚行くか、彼の科学のキャリアに身を捧げていない、例えば、別の方法での生活を作ることができることを示唆しています。。彼らの存在の例「日本での生活"彼の本の中で、しかし、があります日本の後の生活の娘、学生の役割からしかし、スムーズに移動するには、時々の、女性のルール（いわゆるオフィスレディース-されている若い女性は、低賃金、事務作業を行う）の役割のために妻と母。私はこの瞬間に存在「第二の品質」を開始することを言うことはありません。日本の社会構造の分析（および一般にアジア）比較を行うべきではない、とモデルを作成します。夫が多くの作品と、多くの場合、自宅でそれを持っていない家族、女性が子供の世話をし、友人と出会い、ファミリア日曜日オフにすべては、例えば、一緒に行く。ほとんどの場合、いくつかのスパエリアに位置する伝統的なryokanu（和風小さなホテル、または「温泉」近く-温泉）かなり典型的なケースですが、すべてのこの種のように- 。一般化された場合人で、日本人の教授と彼の妻-著書「日本のファン」には温かく共感記述の完全でジョアンナウランバートルは、彼の友人のいくつかを示しています東京でジャーナリストの滞在、大学で彼女のアシスタントがいた世界Nipponjin（日本語）を導きます。この両者の関係は、ヨーロッパや米国では、化合物千30代と違いはありません。彼女の夫は妻にも専門的に行う動作します。時には、彼女はテーブルの装飾を扱うと、一般的な審美的な照明器具の会議で、男が訪問者に挨拶し、酒を注ぐ、その後彼女は調理、ゲストを招待します。アジアのステレオタイプを忘れた場合実際には、家父長制家族はこのような状況、特別な何もで見つけることができません。私は、ポーランド、アメリカ、ドイツの家族を知っている千では、状況は同じです。多くは叔父JANEK、または祖父フランシスはお茶のために、あなたの人生の何が、水で調理していませんでした。日本人の母ポルカしかし、私は、状況が良好であることを言うことはありません。まだ日本の女性の多くは公然と彼らは、特に専門的事項で、差別を感じていると述べました。彼らは公然と話し始めることや、読売新聞、朝日新聞など大メディアは、もはや女性の要求が見出しについてではないことをふりをしないという事実は、社会が崩れ、それができることを意味します。行かなければならないパスは容易ではない。1945年までは、日本はEと呼ばれるシステムを強制patrylinearny。それは、人生の武士道の家族が規範とパターンと考えられていたときに、明治時代（1868から1912）で導入されました。男性と結婚した女性はその一部になってきて、彼の家族に「所属しました」。夫と子供と義理の元妻の役割を扱うことに加えて、非常に保守的とラフしばしば、気になります。彼の妻は経済的にも社会的に夫に依存していました。彼は彼女を離婚したい場合、彼は些細な理由のためにそれを行うことができます。唯一の女性の息子の誕生は、安全性と満足度の夫の家族を保証しました。その時以来、とにかく関係の息子-彼女の母は日本では特別な尊敬の中にカプセル化され、真の入札の愛の同義語として理解していた。社会の団結と集団の存在が明らかに元から取った、母と子の親密な関係。物理的、社会的に母親から取り外し、成人期に入る日本人は、社会の体内でこの関係代わるもの。米国の連合軍が日本憲法を与えたときに正式父系家族のモデルは1946年後に消滅しました。島の戦後占領は1952年まで続きました。アメリカの存在のこの期間は、等価の処理を生じたものとして見られています。民主的な憲法（この日に実際に効果的な）保証労働者労働組合を形成する権利とストライキ権。家族の絆に基づいて動作する主な財閥、または大規模な持株会社は、解決されました。女性は、とりわけ投票権を得ました。アセンブリの保証、自由、表現と宗教。しかし実際には、この日に理想的な女性は静かな、控えめな妻であり、賢明を愛し、自分の子供の母親の利益のために戦う。一括または個別？多くの社会学者、外国人と日本人は、電力の儒教信仰ことを示唆していますセットの有効性は、（個々のとは対照的に）、いくつかの欠点があります。。集産「バンザイ」力が強く、集中したときにカスタムグループは、明治帝国の時代に政府の支援を構成したように喜びと尊敬に感銘を受け、操作の種類- 「バンザイ」は最初のリーダーに上昇叫び、本の後、残りの部分です。現時点では、それは日本社会における関係のメタファーとして使用することができる。詠唱のないもの： "！バンザイ、バンザイ」受賞小泉の発表に存在する政治家、彼の信奉者でした。彼らの多くは、彼の宣誓の敵ですが、古い習慣は喜ぶために連帯し、それらを命じました。同じ習慣がこの提案は頭を書き込む場合は、若いsararimen（企業職員）が、仕事の後の共同企業ドリンクを招待を拒否ことはできません。しかし、日本社会の集団主義とコンフォーミズム、新しい、非常に栄光のない社会現象の猛攻撃の下に崩れるように見えます。近年では一定のレベルにとどまっている、まだ（維持するために何かを追加することなく、単一の女性の約80％および家族の家に住んでいる独身男性の60％）、両親と一緒に暮らす単身者の数の増加、および年間の若者の間で自殺者数を見ました。次の場合は、単にあなたの家を残して終了することによって、人々に閉じ、時には自分の部屋。と呼ばれるひきこもり、「分離の精神病、「あるすべて一緒にそれが怖い聞こえるが、大過剰解釈は、日本社会が病的になったことを見直します。私たちの周りの世界の急速な変化は、既存の順序が崩れ始める作る。同じことが女性とこれらの変化におけるそれらの役割に適用されます。私はあなたの時間を使用する場合は、おそらく日本だけではなく限り、世界に近づく-経済的な意味ではなく、すべての文化の上に。lolitek革命-今日本Seksmisjaのための時間があります。